تاریخچه فوم پلی اورتان به اوایل دهه 1920 و تولید بتن هوادهی اتوکلاو شده برمی گردد که عمدتاً به عنوان عایق استفاده می شد. یک مطالعه دقیق در مورد ترکیب، خواص فیزیکی و تولید بتن فوم دار برای اولین بار در دهه 1950 و 60 انجام شد.
به دنبال این تحقیقات، افزودنی های جدیدی در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 80 ایجاد شد که منجر به استفاده تجاری از بتن فوم در پروژه های ساختمانی شد.
در ابتدا در هلند برای پر کردن فضاهای خالی و برای تثبیت زمین استفاده می شد. تحقیقات بیشتر انجام شده در هلند به استفاده گسترده تر از فوم بتن به عنوان مصالح ساختمانی کمک کرد.
اخیراً فوم بتن با فوم مولد پیوسته ساخته می شود. فوم از هم زدن یک عامل کف کننده با هوای فشرده برای ساختن “آیکریت” یا “فومکریت” تولید می شود.
این ماده ضد حریق، ضد حشرات و ضد آب است. عایق حرارتی و صوتی قابل توجهی ارائه می دهد و می توان آن را برش داد، حک کرد، سوراخ کرد و با ابزارهای چوب کاری شکل داد.
از این مصالح ساختمانی می توان برای ساخت فونداسیون ها، طبقات زیرین، بلوک های ساختمانی، دیوارها، گنبدها یا حتی طاق هایی استفاده کرد که می توان آنها را با پارچه ساختمانی تقویت کرد.
بتن فوم دار معمولاً از دوغاب سیمان یا خاکستر بادی و ماسه و آب تشکیل شده است، اگرچه برخی از تامین کنندگان سیمان خالص و آب همراه با عامل کف کننده را برای مخلوط های بسیار سبک توصیه می کنند.
این دوغاب بیشتر با یک فوم هوادهی مصنوعی در کارخانه اختلاط بتن مخلوط می شود. فوم با استفاده از یک عامل کف کننده، مخلوط با آب و هوا از یک ژنراتور ایجاد می شود.
